Twórczość

Wokół wystawy w Salonie Garlińskiego (1929–1931)

Pierwsza indywidualna wystawa Marii Ewy Łunkiewicz odbyła się w dniach od 29 stycznia do 11 lutego w warszawskim Salonie Sztuki Czesława Garlińskiego, który był jednym z nielicznych miejsc w Warszawie prezentujących sztukę awangardową. Katalog wystawy zaprojektował Henryk Stażewski. Obrazy prezentowane na wystawie, pochodzące w lat 1929-30, twórczo adaptują francuski kubizm i puryzm, który łączy się sztuce Mewy z zamiłowaniem do harmonii i dekoracyjności. Są przy tym bardzo różnorodne, zarówno w zakresie tematyki, jak i formy. Czytaj więcej »

Eksperymenty z formą (1932–1934)

Pomimo, iż purystyczne kompozycje zaprezentowane w Salonie Garlińskiego można uznać za dzieła oryginalne i dojrzałe, Maria Ewa Łunkiewicz w kolejnych latach odchodzi od puryzmu i kubizmu na rzecz kolejnych eksperymentów z formą malarską, inspirowanych awangardowymi nowościami. Wydaje się, że zgodnie ze swoim credo malarskim potraktowała puryzm i kubizm jedynie jako „akademię formy” i punkt wyjścia do poszukiwania własnego malarskiego języka. Czytaj więcej »

Abstrakcja organiczna (1962 – 1967)

Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska pisała w 1962 roku: "Po wojnie malarstwo moje ulegało przekształceniom, początkowo w kierunku abstrakcji geometrycznej jako konsekwentnej kontynuacji kubizmu. Po pewnym czasie zauważyłam, że w matematycznej geometrii, która dzieliła obraz na części, istnieje niebezpieczeństwo wysuszenia i schematyzowania formy i rozbicia płaszczyzny płótna. Uważałam za właściwe wprowadzenie pewnego rozluźnienia rygorystycznej dyscypliny geometrycznej i swobodniejszego traktowania formy przez zastosowanie faktury bardziej malarskiej i miękkiej, która powoduje większą jednolitość płaszczyzny obrazu" (wstęp do katalogu wystawy monograficznej w Galerii Krzywe Koło). Czytaj więcej »